Lieve mensen
het is wat langer geleden dat ik schreef. Ik ben weer eens ziek geweest en heb mezelf even echt een time out gegund. Soms kan een "luie" periode heel helend zijn. Zeker voor iemand als ik, die altijd een beetje streng is voor zichzelf.
Hierbij stuur ik jullie een stuk uit mijn boek, waar ik de laatste vier jaar aan gewerkt heb en wat nu, eindelijk, bij de editor ligt. Met hoop op een uitgever. Duim voor me.
Liefs
Deze oefeningen , die mij ontzettend veel hielpen mijn heftig levensverhaal in een ander licht te zien; bestaan uit meerdere delen en het is fijn hierbij een dagboek bij te houden. Hoe langer en vaker jij dit doet, hoe heelsamer het kan zijn. Althans zo was het bij mij. Net als bij iedere nieuwe vaardigheid die wij willen leren in ons leven, oefening baart kunst. Dus heb geduld met jezelf en hou vol, je zal na verloop van tijd een verschuiving gewaarworden in de kijk naar jezelf en de wereld om je heen.
deel 1
-je familie herontdekken
hier in het westen zijn we geneigd om ons, als we een pijnlijk verleden hebben met onze familie, er ons van te scheiden. Echter betekent dit, dat we ons ook scheiden van onze wortels en alle kwaliteiten en kracht van onze (voor) ouders. Ik wil je dus uitnodigen om je familieverhaal te herschrijven. Onze voorouders zijn ook kwetsbare kinderen geweest, die van alles hebben meegemaakt in hun leven. Ook zij wilden geliefd worden en zich veilig voelen. Zij deden hun best in hun opvoeding naar ons toe, ook al kan dat soms moeilijk te zien zijn. Maar als je diep en vol mededogen kijkt, zul je ook in een woedende, verbitterde of anderzijds ongelukkige, zien dat dit lijden voortkomt uit een onbegrepen en eenzaam bestaan, waarin ze niet het geluk hadden mensen te ontmoeten die hen hielpen hun leed en pijn te transformeren. Ook al heb je geen communicatie met je familie, je kan ze nog steeds liefdevolle energie sturen en hun in jouw gedachten of meditaties meenemen om ook hen te helpen . En ik wil je vragen om een tijd lang stil te staan en op te schrijven over de kwaliteiten die jij van je familie hebt georven. In mijn geval is de lijst inmiddels lang geworden. Hoe langer je er bij stilstaat, hoe meer je gaat ontdekken. Het is een heel helende en vreugdevolle oefening omdat het de positieve dingen die wij met hen delen aan het licht brengt en voedt, waardoor je je familie anders gaat zien. Je ontwikkelt tevens meer begrip voor het lijden wat je van hen hebt georven qua hetzelfde gedrag . Een deel is ook stil te staan bij welk leed hun hebben te weten te overkomen, zoals oorlog, emigratie geweld, honger of discriminatie . Wees trots op hun, wat ze bereikt hebben, ook de generaties voor jou ouders, je wortels reiken ver terug. Al hun kracht, schoonheid , scheppingen en heldendaden(ook in het klein) leven in jou voort . Ik zie nu in mij bvb dat de kracht van steeds weer opstaan en verder van het leven genieten, geworteld is in sommige van mijn voorouders. Met de tijd zal deze oefening je helpen een andere verhouding tot je familie te hebben.
deel 2
-een nieuw levensverhaal schrijven
Deze oefening draait om hoe je naar je eigen levensverhaal kijkt, zeker voor degenen die veel hebben meegemaakt of de neiging hebben zich slachtoffer te voelen van hun omstandigheden. In deze oefening neem je het heft in eigen handen als het ware en hoewel je niet kan veranderen wat er (is) gebeurt in je leven, kan een constructieve houding een wereld van verschil maken.
Ik wil je vragen om met behulp van liefdevolle vriendelijkheid oftewel mededogen (eventueel in meditatie) naar je levensverhaal te kijken. In ieder geval op een moment dat je voldoende innerlijke en praktische rust en ruimte hebt. Kijk naar alle dingen in je leven die je hebt weten te overkomen, dingen die je hebt bereikt, mensen die jij hebt geholpen. Hoe je moeilijkheden vindingrijk hebt weten te navigeren. Kijk ook naar je goede intenties , je goede daden gezien en ongezien, je drive en doorzettingsvermogen om tot hier te komen, tot nu. Iedereen heeft nare / traumatische ervaringen, dat is het leven en hoort bij ons menselijk bestaan. Het mooie is wel, dat wij kunnen veranderen hoe we er ons toe verhouden. Blijf ik mezelf pijnigen door trieste , traumatische ervaringen telkens opnieuw omhoog te halen, zonder ze werkelijk te verwerken en te helen, zodat je weer van de blauwe lucht en de glimlach van je naasten kan genieten? Doe deze oefening een tijdlang en sta dan iedere dag stil bij je kwaliteiten, je goedheid, je kracht die jou tot hier en nu heeft gebracht en je zal je leven in een liefdevoller licht gaan zien. Je hoeft jezelf niet groter te maken dan je bent, maar kijk eerlijk naar je innerlijke kracht en wat je al hebt getransformeerd in je leven. Iets wat deze oefening nog meer kracht bij zet en misschien best moeilijk zal zijn in het begin is iedere keer als je jezelf in de spiegel ziet, jezelf in de ogen kijkt en glimlachend naar jezelf kijkt. Als je dat eenmaal kan, kun je nog een stap verder gaan door iets liefs tegen jezelf te zeggen, bvb : “je bent een mooi , warm mens" “ik hou van jou precies zoals je bent.”. Nog een stap verder is om iets liefdevols tegen jezelf te zeggen waar je onzeker over bent, bvb : "Je bent een waardevol mens dat verdient om zich geliefd te voelen….." Maak hier je eigen ding van en hou vol. Zoek zinnen die bij jou passen. Ik heb dit een keer een maand lang gedaan, juist tijdens een lichamelijk moeilijke periode en het hielp me positief te blijven. En trouwens, het is oké als je weerstand voelt of het belachelijk vindt, dat zijn allemaal aangeleerde oordelen, neem ze waar en beschouw ze als jengelende kinderen op de speelplaats die je willen afleiden van wat je wilt doen. Je kan hier juist al de dingen die je als kind nodig had om te horen, tegen jezelf zeggen. Gun jezelf de tijd en wees lief en speels met jezelf. Dit is geen ernstige bedoeling, maar juist bedoeld om lichtheid en vreugde in je leven te brengen. Tenslotte is het leven een groot spel, wat voor, dat kun jij bepalen.
deel 3
-je kind helen
Deze oefening is verbonden aan de vorige en hier is het fijn om ook weer vanuit meditatie te beginnen. Ga op een rustige , ongestoorde plek zitten met een tissue en een schrift naast je. Misschien is het behulpzaam om dit te beginnen met een geleide meditatie die je focus naar frisheid leidt. Doe dit tot je je kalm en vredig voelt. Ga dan met je liefdevolle aandacht naar je herinnering van toen je een klein kind was. Heel zacht en vol mededogen en kijk wat dat kleine kind je vertellen heeft. Kijk wanneer je er eenmaal mee contact hebt kunnen maken, hoe je eruit zag, hoe je kleine ik zich voelt en misschien ook waar het zit of ligt.
Nu kun je langzaam je focus verleggen en kijken wat het heeft gemist. , Waar was het verdrietig of bang over. Ga in gesprek met het kind in jezelf. Doe dit heel behoedzaam, goed luisterend naar je eigen gevoel, hoe dichtbij je wel of niet mag komen bij je kind. Misschien wil het eerst nog niets vertellen en moet het eerst aan je wennen. Aan het feit, dat het na zoveel tijd aandacht krijgt. Wees lief voor je volwassen en kleine ik. Vertel het dat je er nu bent voor hem/haar en dat het alles aan je kan vertellen. Dat jij als volwassen persoon alles kan horen en het kan troosten. Dat het niet meer alleen hoeft te zijn en dat jij er bent voor hem of haar met je volledige aandacht. En kijk iedere keer hoe dit voelt, zowel voor jou , als voor je kind. Wees lief voor jullie beiden. En misschien wil je het de eerste keer hierbij laten.
Wanneer het goed voelt voor allebei, vertel het, hoe trots je bent op zijn kwaliteiten, hoe mooi, sterk, slim en knap het is. Neem het als het ware bij de hand of in je armen en vertel hem/haar waar ze allemaal zo goed in is. Vergeet niet af en toe terug te komen naar de anker van je ademhaling, zeker wanneer je het gevoel hebt meegenomen te worden door je emoties. En als je je ouderlijke , rustige gevoelens weer kan voelen praat dan verder met hem/haar op een manier zoals het kind behoefte aan heeft. Op gegeven moment zal het kleine kind in je rustig worden en misschien het speelse , vreugdevolle van een kind laten zien. Misschien wil je een paar woorden schrijven of iets tekenen over deze bijzondere ontmoeting. En voor je afsluit, vertel het kind , dat je er altijd bent en het altijd welkom is en bedank het en jezelf voor de tijd die jullie hebben genomen hiervoor.
Ik ben deze oefening tijdens een van mijn vele therapeutische ontdekkingstochten een keer gaan doen met de puber in mij en kwam tot de ontroerende ontdekking, dat ook zij veel ongehoord leed had wat omarmd en gehoord wilde worden. Ook deze oefening is iets waarbij je eigen inzicht en creativiteit je zal leiden, de juiste woorden en toon te vinden. Heb vertrouwen en enjoy
Reactie plaatsen
Reacties